Auteur: Harold Alexander

Helemaal ontregeld was ik vergeten me in te schrijven, maar ben er wel, hoor. Tot dan.

De baan is dicht. Tot volgende week.

Voor het tweede achtereenvolgende jaar heeft Roel zijn crackschap overtuigend bewezen. Ondanks moedige tegenstand van Tom en André, die met 88 respectievelijk 89 slagen dicht op de hielen bleven van de man die recht en ver slaat, was het toch Roel die met 86 slagen het hoofd koel hield in de krachtige storm die anderen letterlijk en figuurlijk omver blies. Zoals Tjerk het treffend zei: “Het gaat in je hoofd zitten!”. Slechts Erik was ook in staat met een score onder de 100 binnen te komen. Harold nam de titel van dit stuk wat al te letterlijk toen zijn petje in het water bij hole 4 geblazen werd. Toch een spannende en bovendien grotendeels zonnige golfdag als slot van een mooie competitie. En, nu de bladeren van de bomen gewaaid zijn, kan de diehardscompetitie echt van start.

Na afloop werden we door Guillaume zelf geholpen, die de onlangs uitgesproken kritiek over de bediening ter harte had genomen. De choco was heet, het appelgebak warm, en ook de biertjes werden vlot afgeleverd.

Wat een stralende, bijna zomerse zondagmiddag! Wie zich liet afschrikken door de weersvoorspelling eerder in de week mag spijt hebben als de haren op mijn hoofd. Werkelijk prachtig golfweer, al is dat aan de scores niet zo af te zien. Deze keer  was het Andre die de karrevracht aan ballen naar huis kon slepen. Dagwinnaar met 84 slagen, waarmee hij Roel (86 slagen) voor bleef, twee Nearies, de Longest Drive en een birdie. Roel kwam pas laat op gang en won zijn birdie balletje op de 17e hole. Met scores net onder de 100 konden Erik en Harold niet echt aansluiting vinden, maar over de overige scores wordt wijselijk gezwegen. Wel mag worden vermeld dat Pieter Jan deze keer de bunkerbeurt had. Volgende keer de laatste kans (zowel op de bunkerbeurt als op het strokeplay kampioenschap). Voor Tom V is het te hopen dat hij veel inspiratie heeft opgedaan de afgelopen twee weken, wil hij Roel serieus peentjes laten zweten.

De man die “recht en ver slaat” heeft de lat weer hoger gelegd. Op een prachtige zonnige zondag met eerst weinig en later iets meer wind, sloeg onze – durf ik het zeggen – vermoedelijke strokeplaykampioen een prachtige 73 (met drie birdies en de longest drive een karrrevracht aan ballen mee). Terwijl de overige cracks zelfs moeite hadden in de beurt van de 100 te komen, liet Roel zich van zijn onverstoorbare sterke kant zien. Had het uitgemaakt als Tom erbij was, in plaats van dat hij het zonnige Abcoude voor de lokkende banen van Portugal had ingeruild? Of als Pieter zijn score wel had bijgehouden? Of als Guus niet alle bunkers van DHD had opgezocht? Nou heren: nog twee weken te gaan. Wie pakt de handschoen op?

(PS Dit laatste was beslist niet sexistisch bedoeld: dames, jullie mogen de handschoen natuurlijk ook oppakken. Ook vind ik het niets dat de TC beslist heeft dat de eenzame vrouwelijke speler – Reesja in dit geval – die wel op de fairway slaat geen longest drive mag winnen.)

Aan het begin van deze ronde met medecracks Guus, Kees en ondergetekende zal Tom hebben getwijfeld: een bogey op de eerste (hole 10) en een acht op de tweede (hole 11) is niet de gedroomde start in een strokeplay wedstrijd. Maar op hole 13 sloeg hij toe: een mooie afslag, een fijne tweede tot voorbij de bunker en een chipje… Die eagle bracht hem terug in het spoor en de wedstrijd. Slechts de regen – ja, iemand moest op de 12^e over het mooie weer beginnen – die voorbij de eiland hole met bakken naar beneden kwam, gooide roet in het eten. Toch met een ronde van 80 sloot hij de dag af als dagwinnaar en kreeg ook nog eens ballen mee naar huis voor eagle/birdies en neary op 6. Erik kreeg de andere neary en een respectabele 92, Roel – tot zijn eigen verrassing – de longest drive en een voor zijn doen matige 87. Maar let op heren: ondanks zijn nog steeds weerbarstige driver en een putter die hem te vaak in de steek laat, komt schrijver dezes terug: eindelijk eens onder de 100 en nog drie wedstrijden te gaan…

Deze tweede dag van de US-strokeplay competitie was duidelijk beter bezocht dan de eerste. Op een grijze, winderige herfstzondag, op een ietwat drassige en met vallende bladeren bedekte maar redelijk goed bespeelbare baan, sloegen tien US-ers de ballen zo goed als ze konden. Duidelijk was te merken dat hoe lager de handicap, hoe beter de score, met als uitblinker Roel, die slechts 81 slagen nodig had, gevolgd door Andre en Tom met 93 resp. 94 slagen. Pieter F leverde de meest constante prestatie – 100 vorige week en 101 deze week plus de longest (en enige) op 9 – ondanks, of misschien dankzij veelvuldig bunkerbezoek, en Reesja had deze week tenminste waterdichte schoenen aan. Overige scores waren voor verbetering vatbaar, maar in zoiets moet je groeien. Er is nog alle ruimte voor anderen om nog mee te doen, ik denk aan onze cracks Kees, Erik, Faisel, Boudewijn en Gertjan, om maar een paar te noemen.