Auteur: Harold Alexander

Zowel zaterdag als zondag liet Guus zien dat hij de teugels strak aanhoudt. In weer dat zich het beste liet omschrijven als “typically English” op zaterdag en “meer van hetzelfde” zondag – af en toe een kort buitje gevolgd door langdurige zonnige periodes, vergezeld van een stevig briesje – stoomde Guus door op weg naar de felbegeerde “double”. Zaterdag dagwinnaar met 18SP (over 9 holes), zondag met 37SP (over 18). Op het einde moest hij zich even inhouden om zijn handicap niet al te ver omlaag te brengen, maar met subtiele strategische putten wist hij dat gevaar af te wenden. Opvallend detail: beide dagen wist hij zijn flightgenoten mee te voeren: zaterdag waren Harold (17SP) en Diantha (14SP) de gelukkigen, zondag Harold (34SP en een longest, enige op de green Neary) en Pieter J (32SP en birdie op 10). Opvallend afwezige zondag: Faisel, niet vanwege het weer, maar vanwege grootse prestaties op een meerdaags toernooi in – meen ik – Rotterdam, waarvan de uitslag mij helaas niet bekend is, maar voor aanvulling vatbaar.

Ondanks tropische temperaturen en een televisieoptreden was zondag Tjerks dag. Nauwelijks op tijd om af te slaan, en toch meteen in the flow. Met een naar duikboot ruikende 40 SP kwam Tjerk thuis en was daarmee dagwinnaar. Belangrijker: hij bereikte zijn laagste handicap ooit en met nog eentiende zakken staat hij op 18 rond. In een sterk veld viel nog het een en ander op. Slechts twee spelers haalden hun buffer niet (ondergetekende nog steeds in een ernstig gevecht gewikkeld met zijn driver). Hans was met 35 SP, een memorabel chip-in op de 7e en de Neary op 6 tweede, Guus met 34 en – ook een primeur – de Longest Drive derde.

Wat schrijver dezes gisteren ook beweerde, er even tussenuit gaan, opa worden, jarig zijn en zelfs duizenden ballen slaan: het helpt allemaal toch niet. Van de tien goedgemutste US’ers die om rond 11 uur vertrokken, kwamen er slechts twee met een score in of beter dan de buffer binnen. Feitelijk was het Tom V die (bijna) alles in de wacht sleepte: dagwinnaar met 37 SP, birdie (virtueel weggegeven aan Boudewijn; strenge TC-lid Guus kende geen prijzen toe voor birdies), neary op 12 weggesnoept voor de neus van Harold. Alleen de Longest Drive ging aan zijn neus voorbij, de dames uiteraard, want die werd door Amanda – de andere bufferspeler – met grote overmacht voor de neus van Reesja weggekaapt (Reesja bleek enkele centimeters buiten de fairway te zijn beland), en de LD heren ging om dezelfde reden naar Tjerk (want ook hij bleef op de fairway). Ten slotte een gezellige nazit opgefleurd door Manuela, de vrouw van Tjerk, die op de scooter even langs toerde. Er werd niet over de Olympische Spelen nagepraat, en zeker niet over de glorieuze winst van de Britse amazone die terecht goud won in de dressuur.

Op een verrassend rustige baan speelden zeven man/vrouw een heerlijk 9-holes rondje. Blijkbaar helpt een weekje of wat ertussenuit wel, want zowel Harold (opa geworden) als Eddy (duizenden ballen geslagen op diverse banen in Portugal) en André sloegen 17 SP, terwijl Hans (jarig en net terug van Sicilie) 14 SP behaalde. Allemaal plus 18 compensatie natuurlijk voor de negen holes. Guus (de heupzwaai aan het oefenen), Keetje (oma geworden) en Corrien (zondag jarig) sloten de hekken.

Om 9u20 stonden we klaar voor een prachtige golfdag. Volop zon, later een briesje, twee van de Lammersen (Tjerk en Pieter F wel, Pieter J niet, die zijn plek grootmoedig had afgestaan). Pieter, die duidelijk te veel naar The Open had zitten kijken en dat allemaal na wilde doen, begon met wat zondagochtendballen. Ook de  wetenschap dat hij in de avond naar Tibet zou afreizen speelde door zijn hoofd, waardoor hij zich met 30 SP en de Neary op 6 tevreden moest stellen. De andere Lammers, Tjerk, koud terug van hete (vakantie)oorden, sloeg ook meteen 30 SP bij elkaar, en behoorde daarmee met Boudewijn en Kees tot een van de vier 30 SPers. Dagwinnaar werd Harold met 37 SP, gevolgd door Erik (Longest Drive) en Diantha die – net als Adam Scott in het zicht van de overwinning – op de laatste holes haperde, beide met 35 SP. Tom ten slotte sloeg 31 SP en de Neary op 12. Toen nog keurig op tijd thuis voor het toch nog spannende slot van The Open.

Op de eerste hole na, een prachtige zondagmiddag. Er werd redelijk tot goed gescoord, met Faisel als absolute topper: 40 SP, dagwinnaar en tweemaal de neary, wat wil je nog meer! Helaas, toch geen handicapsverbetering, hij liep geen Q-kaart… Wel mooi gespeeld in een sterke flight met Tom V (longest drive), Erik en Boudewijn (die overigens pas na de bui kwam aanwaaien). Reesja liet zien dat haar HOMAC-succes haar niet naar het hoofd is gestegen en kwam met 33 SP en de longest voor de dames binnen. Hans liet het allemaal op zijn beloop en liet Amanda en de rest rondjes lopen terwijl hij in het zonnetje aan de bar hing.

Met een mooie score van 39 SP werd Reesja gisteren dagwinnaar in de HOMAC. Ondanks een straffe bries, bleef zij prachtige rechte slagen en goede putts maken. Proficiaat! Mogen er vele volgen…

Gelukkig mochten we afgelopen zondag wat later aantreden (13u40) dan gewoonlijk waardoor de meeste boze wolken al voorbij gezoefd waren. Na afloop was men over het weer niet echt eens: “Eigenlijk best droog gehad” (Harold) tot “Het heeft enorm geplenst” (Eric). Over een ding was men het wel eens: de stormkracht wind. Harold zag zijn ballen steil de lucht in gaan om dan met een zachte boog naar rechts teruggeblazen te worden. Ook de regelkennis werd door de wind opgefrist. Op hole drie werd Harold zijn tas omgeblazen, en wel zodat die op zijn bal viel, die daardoor verplaatst werd. En jawel, dat kostte hem (regel 18) een strafpunt en moest de bal teruggeplaatst worden. Guus, de enige met een birdie (op hole 6), bleek liever een “heupie” gehad te hebben – wat dat is kan hij je het beste zelf uitleggen. Als vanouds had Boudewijn de longest drive, Faisel en Harold deelden de nearies en werd Harold dagwinnaar. Een mooie golfdag.

Uw chroniqueur is terug! Na een waanzinnige bruiloft in Venetie (van een neefje), nu zelf officieel schoonvader geworden. Allemaal op Facebook te lezen, bijna voordat het gebeurt. U begrijpt het, tijd om te chroniqueuren is er weinig geweest. Laat ik dit nog zeggen: Faisel speelt nog wel het scherpste, en Reesja behoudt haar constante goede vorm, maar Harold is ‘back in town’. Zowel zaterdag als zondag waren prachtdagen, temperaturen zoals we die lang niet gehad hebben, en het golfen op onze prachtige baan was een genot. Opvallend afwezige: dames longest drive-winnares op zondag, geen van de (twee) aanwezige dames kreeg de bal in de baan! Verder hou ik het kort…

Al is de winnaar nog niet bekend, vast staat dat de vorm – de US-matchplaycompetitie in één weekeinde spelen – een succes was. Ondanks een snijdend koude noorderwind, stonden we toch daar zaterdagochtend vroeg ballen op of naast de baan te slaan. Waterballen, bunkerballen, prachtballen. Allemaal hebben we ze gezien, geslagen en langs zien komen. Na een tussenpauze van twee uur (iets te lang) waarin men gezellig een hapje naar binnen kon werken, terwijl Guus als een volleerde illusionist de nieuwe flightindeling met speelkaarten tevoorschijn toverde, konden we verfrist weer verder. De eerste dag twee keer Holendrecht (ijs en ijs koud), de tweede dag ’s ochtends Bullenwijk met een lekker zonnetje en ’s middags afsluiten op een weer wat kouder en grijzer geworden Holendrecht. Tot het laatst bleef de wedstrijd spannend, met veel partijen die op de laatste of één na laatste hole beslist werden. Interessant ook de discussie na afloop, waarin ieder van de potentiële winnaars wedstrijdleider Guus van argumenten voorzag waarom juist hij – of zij – tot winn(a)ar(es) uitgeroepen zou moeten worden. Alleen Tjerk bleef teleurgesteld en met lege handen achter: zijn rotsvast geloof in ondergetekende werd niet beloond.

Echt iets om te herhalen, bijvoorbeeld in het najaar, of tijdens een van de weekeinden weg.

Sterkte Boudewijn en Diantha, die allebei geblesseerd moesten opgeven. Anders hadden jullie vast ook op het erepodium gestaan…