Werden de aanwezige US-ers zaterdag getracteerd op stortbuien en onweer, zondag troffen ze compleet ander weer aan: een blauwe hemel met prachtige witte wolken en een straffe bries die steeds maar de verkeerde kant opblies. Zaterdag had de eerste flight – met het voltallige TC – de grootste pech, koud tien minuten vertrokken en het begon met bakken uit de hemel te komen. De tweede flight hield het snel voor gezien en wachtten hun bedropen maatjes in de Houten Vier maar op. Qua nattigheid had Wims caddy Herman ten Napel zeker de prijs gewonnen…
Zondag kon er wel serieus gespeeld worden. De wind hield de scores laag. Niemand die kon tippen aan Tom V’s prestatie in de Olympus GSC (Greensome Strokeplay Clubkampioenschappen). Met 33 SP was Tjerk de sterkste speler, blij als een kind met zijn bakkie koffie en zijn nieuwe Srixon ballen. Faisel en Harold kwamen met 30 SP bijna aan hun buffer. Ondanks het feit dat ze de enige meespelende vrouw was, lukte het Reesja toch – net – niet de Longest Drive te halen. Bij de mannen versloeg André Boudewijn, Gertjan en Faisel, die of te kort of net naast de fairway belandden. En de nearys gingen naar Gertjan en Guus. Kortom, een typisch US-golfmiddag.
Guus, dank voor de aanvulling, ik was het even kwijt.
Harold, ik heb niets gedaan hoor (zou niet durfen). Ik denk dat Tom A de aanpassingen heeft gedaan.