Swinging in the mist

Net nadat Harold en Pieter waren vertrokken kregen we om  11.45 uur toch toestemming af te slaan. Wel van 11 ipv 10 maar toch. Tom, Roel en Andre waren geduldig en konden 17 holes spelen. Samen met Rob Boos van Olympus, die het kwartet volmaakte,  was het bijzonder spelen. In het grote witte vlak was het bijzonder af te slaan, maar ook slagen van 50 meter waren in het onbekende. Gelukkig was de baan ons niet geheel onbekend en wisten we wel ongeveer waar onze ballen neerkwamen konden we toch een heel behoorlijk spelletje spelen. Wel apart was de napraat: zag je die bal van me op 13: nee, niet gezien. Die op 5 dan: nee niet gezien. Zag je de mijne dan op 7: nee, niet gezien. Beetje vage napraat dus, net als de ronde zelf.

Geef een reactie