Auteur: Harold Alexander

Wederom geen hoge scores op de US-zondag. Daarvoor was er blijkbaar te veel wind en was de ondergrond net te drassig. Verder mooi golfweer, zoals eigenlijk steeds. Dagwinnaar Harold (slechts 30SP) zag zowel zijn Neary op de 6e als zijn Longest Drive op de 18e afgesnoept door Tjerk resp. Boudewijn. Verder revancheerde Reesja zich door deze keer wel de Longest Drive (dames) te winnen, met Amanda als tegenkandidaat. Volgend jaar voegt Reesja zich bij de MACers, zoals Faisel (Neary op de 12e) zich reeds bij de WACers heeft gevoegd. Als het zo doorgaat loopt US het risico zijn beste zondagspelers aan Olympus teverliezen (en zeker als de prijzen niet meer ter plekke uitgereikt worden…).

PS Waar blijven Bert en Harma?

Werden de aanwezige US-ers zaterdag getracteerd op stortbuien en onweer, zondag troffen ze compleet ander weer aan: een blauwe hemel met prachtige witte wolken en een straffe bries die steeds maar de verkeerde kant opblies. Zaterdag had de eerste flight – met het voltallige TC – de grootste pech, koud tien minuten vertrokken en het begon met bakken uit de hemel te komen. De tweede flight hield het snel voor gezien en wachtten hun bedropen maatjes in de Houten Vier maar op. Qua nattigheid had Wims caddy Herman ten Napel zeker de prijs gewonnen…

Zondag kon er wel serieus gespeeld worden. De wind hield de scores laag. Niemand die kon tippen aan Tom V’s prestatie in de Olympus GSC (Greensome Strokeplay Clubkampioenschappen). Met 33 SP was Tjerk de sterkste speler, blij als een kind met zijn bakkie koffie en zijn nieuwe Srixon ballen. Faisel en Harold kwamen met 30 SP bijna aan hun buffer. Ondanks het feit dat ze de enige meespelende vrouw was, lukte het  Reesja toch – net – niet de Longest Drive te halen. Bij de mannen versloeg André Boudewijn, Gertjan en Faisel, die of te kort of net naast de fairway belandden. En de nearys gingen naar Gertjan en Guus. Kortom, een typisch US-golfmiddag.

Ondanks de afwezigheid van de volledige TC, weer een prachtige golfdag. Net “The Open”. Terwijl Darren Clarke zich onverstoorbaar naar de overwinning  speelde, sloegen ook de “die hards” Boudewijn, Kees en Harold en de iets minder die hards Tom V en Pieter J (na 9 holes afgehaakt) naar het eindpunt. Zoals gewoonlijk, prachtig golfweer: hier een buitje, daar een briesje en vooral veel zon met af en toe een mooi Hollands wolkje. Boudewijn was in bloedvorm en verbeterde voor het eerst dit seizoen zijn handicap, met 38 SP en 9 parren dagwinnaar en gezakt naar 14,4. Ook Harold was met 35 SP dik tevreden, evenals Pieter (4 parren en 17 SP op de eerste 9). Zowel Tom als Kees sloegen wat wisselvallig, dan weer een magnifieke afslag, dan weer een misslag. De eindscores heb ik niet bijgehouden. Nu inpakken voor Noe York. Tot over een week of drie. Allen gegroet en … de mazzel.

PS Pieter F mag wel snel uit St Petersburg terugkomen (per fiets of anderszins) als hij kans wil maken op de zomerkampioenschap; hij is niet de enige die bij deze wordt uitgenodigd de benodigde acht keer snel vol te spelen.

Zo zit je in Wales – prachtig landschap met bergen en groene valleien, veel water, stilte en zon – zo zit je weer in Nederland, op DHD. Prachtig landschap met water en bomen, zon en wind, alleen vlak en met verkeerslawaai. Toch mooi! Als scholeksters kunnen duiken, dan hebben we zondag ook nog scholeksters prachtig in het water bij de 9e/18e hole zien duiken. Eerst iets wat op “bidden” leek, daarna zoef naar beneden. Niets gevangen, helaas. Wat dat betreft zijn de kraaien doeltreffender. Zowel Mary-Ann als Hans vielen aan hen ten prooi.

Veel ernstiger was Hans verhaal van de brute overval op Amanda, vrijdag, op klaarlichte dag, midden tussen de mensen op het Leidseplein. Sterkte, Amanda.

Ook bleken Andre en Corrien een trouwbelofte te zijn nagekomen, alleen vergeten “Fore” te roepen. Foei!

Voor de scores verwijs ik naar het desbetreffende rubriek, zoals steeds supersnel door Guus op de site gezet. Hoe zal het gaan als hij er volgende week niet is…?

Ondanks Guus bemoedigende woorden, moet wel worden vermeld dat Tjerk met overmacht de dagwinnaar was. Met het kleinst mogelijke verschil weliswaar en slechts op de laatste drie holes, maar toch. Waarmee hij zijn opmars voortzet. Op deze mooie dag, bemoeilijkt door een heftig briesje, speelden velen wisselvallig. Zo ook Boudewijn en Erik, die beiden slechts op de laatste hole hun normaal sterkste wapen, de afslag, in stelling brachten. Al eerder, op de negende hole, had Erik laten zien dat hij de bal mooi kon slaan door uit een moeilijke positie tussen de bomen rechts zowel Harold als Boudewijn 80 meters achter zich te laten en met zijn tweede slag de bal op de green te krijgen. Jammer dat er geen eagle volgde, zelfs geen birdie, maar net als eerdergenoemden maakte hij gewoon par. In de onsterfelijke woorden van Frank Sinatra: “That’s golf!”

Allen plezierige golfdagen toegewenst en tot over bijna vier weken.

De Toms/Tommen (V & A) kunnen gerust zijn. Op golfgebied zijn zij met hun scores van 40 en 32 resp. 33 en 39 (in ieder geval beiden 72 in totaal) voldoende gebleken om de voorjaarswedstrijd (beste van twee rondes) te winnen. De TC is er nog niet over uit hoe de definitieve volgorde te bepalen.

Verder drie mooie maar veschillende banen. De eerste, Ahaus, met zijn typische parkachtige maar verradelijke fairways – altijd een boom of een plas net waar je wilde spelen en vaak nauwe approaches – werd door sommigen truttig oftewel Engels gevonden. U begrijpt het: schrijver dezes kon en kan dat niet onderschrijven. Ook bizar: op de driving range vlogen de ballen heel ver en heel recht, op de baan gingen ze allemaal krom en kort (althans bij ondergetekende).

De tweede dag togen wij met zijn elfen naar De Koepel in Wierden. Ook een hele mooie baan, met weer verrassende waterpartijen die net buiten het gezicht om de hoek werden verstopt. In twee- en drietallen slenterden wij over de baan, slechts door een tweetal gehaaste en onbeschofte golfers (uit Amsterdam?) geplaagd. Uw verslaggever koesterde even de illusie dat hij met 35 punten goed gescoord had, maar Tom A en anderen (waaronder een Callaway golfballen weggevende Diantha) bleken nog mooier gescoord te hebben. Hoe dan ook, weer een prachtige en zonovergoten dag, bekroond met een voortreffelijke viergangen menu op onze thuisbasis. Diantha vertrok net voordat het nieuws uit Frankrijk doorsijpelde dat Na Li als eerste Chinese tennisster Roland Garros had gewonnen.

Zoals het hoort, ’s nachts slagregen en onweer en voordat wij Tom en Yvette een veilige reis en goede vakantie konden wensen (op weg naar Italie) scheen de zon alweer. Met zijn zevenen speelden wij twee rondes op de negenholes baan de Lage Mors. Mors als in moerassig, gokten wij. Veel water om de ballen in te verliezen. Hier, op de 18e hole toonde Reesja dat zij niet onderdeed voor Faisel, die al een dag (of misschien twee dagen) eerder succesvol een bal uit het water had geslagen. Trouwens, niet alleen water als kenmerk van deze boerenbaan (opgetekend door een toevallig openstaande microfoon). Ook de sprinklers met hun karakteristieke woesj, woesj, woesj, tji, tji, tji zorgden bij tijd en wijle voor een koude douche.

Verder veel gezelligheid en alles prima georganiseerd, waarvoor dank Andre.

Op het zonnige terras van DHD mocht de ledenvergadering met 12 van de 47 (?) leden drukbezocht heten. Pieter F was er speciaal voor uit Bhutan teruggevlogen, en Tom A – volgens ingewijden de spil van de vereniging – en Coen waren beiden aanwezig ondanks het feit dat zij later niet gingen spelen. Veel zal ik niet verklappen, want de notulen zullen ongetwijfeld snel volgen, maar in een notendop: de aantallen GVB cursussen lopen fors terug; met het geld zit het voorlopig goed; voor- en najaarsreizen zijn georganiseerd; er is en een bloeiende zomercompetitie; wie ook nog op de zaterdagen 9 holes wil spelen mag zich melden; Gertjan en Erik hebben de TC-stok aan Guus en Diantha (afwezig met bericht van verhindering) doorgegeven; en het lustrumcomité (André en Tom V) is bij deze al in de voorpretfase. Voorzitter André leidde dit alles op soepele wijze en rondde ruim op tijd af zodat ieder die dat wilde nog even in kon slaan.

Blakend van zelfvertrouwen en aangemoedigd door een schare supporters vertrok Reesja voor haar epische finale tegen manlief Faisel. Tot de gevangenishole liet ze hem slechts een voorsprong van een hole maar – vermoeidheid?, de bomen? wie zal het zeggen? – op 15 moest ze nog een hole afstaan en op de 16e was het met haar gedaan. Faisel heeft zich weer een ware matchplaykampioen getoond en Reesja zal tot 2012 moeten wachten. Pieter F (dagvers terug uit Bhutan) begeleidde het tweetal vanaf de ledenvergadering tot aan de inhuldiging op het terras van de Houten Vier (Leidseplein helaas bezet).

In de volle zomercompetitieflights scoorden de Zoons (Zoonen?/Zonen?) goed. Met 41 SP won Erik nipt van André (40). Ook verdeelden zij de Nearies onderling. Maar de Longest drives gingen toch nog naar de Dikmoets. Bevrijd door zijn overwinning sloeg Faisel op de laatste hole een machtige 250 meters recht door het midden, waar zelfs Gertjan met zijn enige driverslag van de dag enkele meters tekort kwam, terwijl Reesja toch nog een troostprijs incasseerde.

De geforceerde rust heeft Tjerk geen windeieren gelegd. Met een sterke ronde sloeg deze subtopper 37 punten en is bezig zijn opmars naar de top voort te zetten. Het andere echtpaar van de dag, Hans en Amanda, is zoals vele anderen nog zoekende naar de vorm. Gebukt onder de druk van zijn nieuwe bestuurlijke positie presteerde Guus onder zijn recente niveau en moest in afwezigheid van Diantha ook nog de prijsuitreiking verrichten. Terwijl de gele peters, biertjes, spa roods en koffies over de tafel vlogen, ging het hem goed af.

Hij (Roel) had het zich ongetwijfeld anders voorgesteld. Zij (Reesja) al helemaal. Met gierende zenuwen meldde Reesja zich om 10u50 op hole 1 om met de eerste flight haar lang uitgestelde matchplay half-finale tegen Roel te spelen. Helaas, geen Roel te bekennen. Ondanks i-foontje van Tom (V), verscheen er geen Roel en werd Reesja reglementair door de TC tot winnaar uitgeroepen. De ontlading liet niet op zich wachten: Reesja stoomde door om met 39 SP dagwinnaares te worden. Zoals ter plekke werd opgemerkt, tactisch niet sterk om zo veel te zakken vlak voor de finale met Faisel, maar ik geloof niet dat het haar deerde! Jammer voor Diantha, die met 38 SP dacht in de prijzen te vallen, en die ook de neary (op hole 12) naar Reesja zag gaan. De longest drive ging naar: Boudewijn! Zijn flightgenoten (Tom, Andre en Erik) mopperden dat zij wel verder geslagen hadden, maar – zoals we ondertussen wel weten – die lange slagen moeten dan wel op en niet naast de fairway belanden. Overigens, chapeau Erik voor twee buitengreenelijke birdies op de 17e en 18e holes, waarmee zijn score op 36 kwam. Guus en Harold deden het ook niet slecht met 35 SP, en ook Tjerk was dik tevreden met 97 slagen. Kortom, ondanks de wind werd er behoorlijk gespeeld. We verheugen ons op de aanstaande all Dikmoet-finale (nee, deze keer niet Man U – Barca) en houden u op de hoogte.

PS Van Faisel hoorden we dat Rachel en tweeling het goed maken (hij heeft haar laatst gezien), dat zij weer wat werkt, erg geniet van de kids, maar dat golfen er voorlopig niet in zit. Jammer!!

Naschrift: Ook Man U speelde dik in de buffer: met 1-1 tegen Blackburn zijn wij daardoor kampioen geworden ;))

Ik weet het, dit is een golfsite, maar soms kan je andere zaken niet negeren. Zaterdag was weer een schitterende golfdag, met naast een aantal oude bekenden die we een tijdje niet hadden gezien – “bevroren schouder” Tjerk, Gertjan (die na afloop verdacht snel vertrok), Joszi en Mary-Ann – een nieuw gezicht – Remy, die na negen holes de smaak te pakken kreeg maar nu even zijn handicap in orde moet maken -, en de “usual suspects”, Tom V, Erik, Diantha, Faisel (eigenlijk dagwinnaar, maar geen Q-kaart), Reesja, Kees, Boudewijn, Pieter J en ondergetekende. Op twee plekken afslaan (de helft op hole 1, de andere helft op hole 10) had als voordeel dat iedereen min of meer gelijk aankwam voor een oudewets gezellig drankje. Dagwinnaar Harold voorspelde het al: na zo’n mooie dag kon het niet misgaan; en inderdaad zo is’t gegaan. Man U verpletterde aartsrivaal Chelsea 2-1 en heeft nog maar een punt uit twee wedstrijden nodig voor de 2011 kampioenschap. Champion’s League finale tegen Barca: eitje! Misschien lukt het zelfs om mijn handicap te verbeteren als het zo doorgaat…

PS Ben evenwel oprecht diep bedroefd voor alle Ajacieden…